Wysokie szybkości transmisji danych nie są absolutnie konieczne w przypadku wielu urządzeń IoT, takich jak czujniki. Znacznie ważniejsze są energooszczędne i stabilne połączenia. Jest to możliwe dzięki tak zwanym sieciom LPWAN (Low Power Wide Area Network), takim jak LTE-M i NB-IoT.
Tradycyjnie szybkie sieci szerokopasmowe są kojarzone z generacjami sieci 4G i 5G. Jednak te wysokie szybkości transmisji danych nie są absolutnie konieczne dla wielu urządzeń IoT, takich jak czujniki. Znacznie ważniejsze są energooszczędne i stabilne połączenia. Jest to możliwe dzięki tak zwanej sieci LPWAN (Low Power Wide Area Network). Aby spełnić te specjalne wymagania, wielu operatorów sieci wdrożyło standardy LPWAN LTE-M i NB-IoT w swoich częstotliwościach sieciowych. Podczas gdy sieci 2G, 3G, 4G i 5G są również intensywnie wykorzystywane w sektorze konsumenckim, sieci LTE-M i NB-IoT zostały opracowane specjalnie i wyłącznie do zastosowań IoT.
Pomimo wszystkich podobieństw między LTE-M i NB-IoT, nadal istnieją kluczowe różnice między tymi standardami. Chcemy je przeanalizować w tym artykule i podkreślić, który standard jest szczególnie odpowiedni dla określonych przypadków użycia. Zasięg sieci LTE-M i NB-IoT różni się znacznie w zależności od regionu i nie wszyscy operatorzy mają już umowy roamingowe. W niektórych sieciach LTE-M i NB-IoT działają obecnie również w roamingu w ramach normalnego zasięgu sieci. Jednak stałą dostępność można zagwarantować tylko dzięki odpowiedniej umowie roamingowej.
LTE Cat M1, lub w skrócie LTE-M, to skrót od Long Term Evolution for Machines. Technologia ta opiera się na sieci 4G, ale jest również wdrażana w sieci 5G. W przeciwieństwie do zwykłej sieci LTE, w której prędkości pobierania 25 Mbit / s - 50 Mbit / s są normalne, LTE-M osiąga do 1 Mbit / s w pobieraniu i wysyłaniu. Prędkość ta nie jest wystarczająca dla większych ilości danych, takich jak transmisje wideo. Nadaje się jednak do przesyłania mniejszych pakietów danych z czujników. Kolejnym celem LTE-M jest niezawodne połączenie w sieć nawet trudno dostępnych urządzeń, na przykład w piwnicach lub odległych obszarach. Aby to osiągnąć, pakiety danych są przesyłane kilka razy. Jeśli urządzenie końcowe nie odbierze danych raz, LTE-M oferuje kolejne próby odebrania pakietów.
Typowe opóźnienie dla LTE-M wynosi około 15-30 ms, co odpowiada mniej więcej opóźnieniu standardowego LTE. Dzięki LTE-M możliwe jest bezproblemowe przełączanie się z jednej komórki radiowej do drugiej. Technologia ta nadaje się zatem również do mobilnych, niestatycznych zastosowań. Oprócz usług transmisji danych, LTE-M umożliwia również korzystanie z usług głosowych i SMS-ów. Ponieważ rozwój LTE-M został najpierw przyspieszony w Ameryce Północnej, zasięg sieci w Ameryce jest szczególnie dobry.
Narrow Band IoT (NB-IoT) to kolejny standard wdrażany przez wielu dostawców sieci w sieciach 4G i 5G. Wprowadzenie sieci NB-IoT rozpoczęło się najpierw w Europie. W rezultacie NB-IoT jest obecnie najczęściej stosowaną technologią LPWAN, zwłaszcza w Europie.
Szybkości transmisji danych dla NB-IoT są szczególnie niskie. W łączu w dół szybkość transmisji danych wynosi zaledwie 26 Kbit / s, w łączu w górę do 66 Kbit / s. Przy opóźnieniu wynoszącym kilka sekund (do 10 sekund) występuje również duże opóźnienie między wysyłaniem a odbieraniem danych. Już to pokazuje, że NB-IoT nie nadaje się do zastosowań, w których ważny jest czas reakcji. Gdybyś chciał na przykład sterować bramą garażową, otworzyłaby się ona dopiero po zauważalnym opóźnieniu. Na przykład podczas pomiaru wartości azotu nie każda sekunda jest ważna, więc NB-IoT dobrze nadaje się do przesyłania danych.
Jak widać, specyfikacje techniczne są różne. W zależności od scenariusza zastosowania, LTE-M lub NB-IoT mogą być bardziej odpowiednie dla danego projektu. Na przykład, jeśli chcesz obsługiwać smartwatche lub wyposażyć pojazdy w trackery, które są śledzone na żywo, powinieneś rozważyć LTE-M. W przypadku korzystania z urządzeń statycznych, takich jak termostaty grzewcze lub stacje pogodowe, lepszym wyborem będzie NB-IoT. W szczególności dobra penetracja i jeszcze wyższa efektywność energetyczna powinny być tutaj zaletą. Ze względu na wyższą przepustowość w sieci LTE-M, technologia ta jest również odpowiednia dla przypadków użycia zaprojektowanych z myślą o rozwoju. W przypadku NB-IoT przepustowość szybko się wyczerpuje. Jeśli jednak czujniki mają przesyłać więcej danych w przyszłości, potrzebna jest technologia umożliwiająca skalowalność, którą zapewnia LTE-M. Dotyczy to również aktualizacji oprogramowania, które można łatwo przesyłać za pośrednictwem LTE-M, podczas gdy może to być trudne w przypadku NB-IoT.
Niektóre sieci LTE-M i NB-IoT są już dostępne na stronie wherever SIM . Aby uzyskać więcej informacji lub uzyskać odpowiedzi na pytania dotyczące zasięgu sieci, prosimy o kontakt z naszym zespołem sprzedaży.
